Όπως οι μαγνητικοί πόλοι όλων των πλανητών έτσι και αυτοί της Γης μετατοπίζονται αλλάζοντας συνεχώς θέση γύρω από τον γεωγραφικό πόλο στον οποίο ανήκουν. Κάποιες φορές όμως λόγω των κινήσεων του ρευστού υλικού στον πυρήνα της Γης το οποίο είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία και συντήρηση του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη προκαλείται ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ως αντιστροφή των μαγνητικών πόλων. Το φαινόμενο αυτό έρχεται ως τελικό αποτέλεσμα μιας σταθερά εξελισσόμενης για μερικές εκατοντάδες ή μερικές χιλιάδες χρόνια εξασθένησης του μαγνητικού πεδίου της Γης.

Πιστεύεται ότι η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης συμβαίνει κατά μέσο όρο μια φορά ανά περίπου 200-300 χιλιάδες έτη. Επειδή η τελευταία αντιστροφή μαγνητικών πόλων στον πλανήτη συνέβη πριν από 780 χιλιάδες έτη και επειδή τα τελευταία 180 έτη υπάρχει εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου σε ποσοστό περίπου 10% υπάρχει διάχυτη η εντύπωση στην επιστημονική κοινότητα ότι είναι πλέον θέμα λίγου χρόνου για να υπάρξει ξανά μια αντιστροφή.

Οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει με βεβαιότητα στα φαινόμενα που προκαλούνται από αυτή τη διαδικασία αλλά πιστεύεται ότι επηρεάζονται αρνητικά τα είδη σε στεριά, αέρα και θάλασσα που χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο ως πυξίδα για να μετακινούνται. Έχουν διατυπωθεί πάντως και διάφορα καταστροφολογικά σενάρια σε περίπτωση αντιστροφής των μαγνητικών πόλων που αναφέρουν γενικευμένα προβλήματα ηλεκτροδότησης, μαζικά μπλακ άουτ μεγάλης διάρκειας και μετατροπή διαφόρων περιοχών της Γης σε αφιλόξενους για τον άνθρωπο τόπους κατοικίας.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία μελέτησαν ένα πλήθος γεωλογικών και γεωμαγνητικών δεδομένων της Γης των τελευταίων εννέα χιλιάδων ετών και υποστηρίζουν δεν υπάρχει λόγος άμεσης τουλάχιστον ανησυχίας.

Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «PNAS» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ οι ερευνητές αναφέρουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει αντιστροφή των μαγνητικών πόλων τουλάχιστον για άλλα τριακόσια χρόνια.

Ξεκινά στη Βρετανία η πώληση των γυαλιών Nreal Air, τα οποία ενσωματώνουν μια σειρά από προηγμένες τεχνολογίες που υπόσχονται επανάσταση τον τομέα της ψυχαγωγίας. Τα γυαλιά συνδέονται με το κινητό τηλέφωνο του κατόχου τους και προβάλουν στα μάτια του μια οθόνη 201 ιντσών στην οποία μπορεί κάποιος να απολαύσει μια ταινία. Στους δύο βραχίονες  των γυαλιών υπάρχουν ηχεία που μεταδίδουν τον ήχο της ταινίας στα αυτιά του χρήστη. 

Εκτός από ταινίες ο κάτοχος των γυαλιών θα μπορεί να κάνει κάποια δραστηριότητα π.χ ποδήλατο στο γυμναστήριο και αντί για ταινία να επιλέξει να δει κάποιο από τα θέματα που έχουν στο αρχείο τους τα γυαλιά όπως όμροφες τοποθεσίες από διάφορες περιοχές του πλανήτη. Φυσικά ο κάτοχος μπορεί να βλέπει μπροστά στα μάτια του τη γιγάντια εκδοχή της οθόνης του κινητού του τηλεφώνου και να σερφάρει στο Διαδίκτυο, να βλέπει βίντεο στο YouTube κλπ. Τα γυαλιά επιτρέπουν επίσης στον κάτοχο τους να μοιράζεται την ταινία που βλέπει μέσω τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας με ένα ή και περισσότερα άτομα που θα κάθονται δίπλα του.

Θα πωλούνται στη βρετανική αγορά για 400 λίρες (470 ευρώ). 

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε τις πιο λεπτομερείς εικόνες ενός από του πιο εντυπωσιακούς γαλαξίες του Σύμπαντος η όψη του οποίου τον κάνουν να μοιάζει σύμφωνα με τους ειδικούς με ένα γιγάντιο κοσμικό μάτι. Ο NGC 1097 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας, ο οποίος απέχει περίπου 45 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στον αστερισμό Κάμινο. Είναι επίσης γαλαξίας Σίφερτ. Οι γαλαξίες Σίφερτ αποτελούν ένα τύπο γαλαξιών που περιλαμβάνουν έναν εξαιρετικά λαμπρό μικρό πυρήνα, ο οποίος μπορεί μερικές φορές να ξεπερνά σε φωτεινότητα ολόκληρο τον περιβάλλοντα γαλαξία Στο κέντρο του NGC 1097 βρίσκεται μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου 140 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου.

Γύρω από αυτήν την μαύρη τρύπα υπάρχει μεγάλος δακτύλιος περιοχών γέννησης νέων άστρων, εξαιτίας της εισροής ύλης από άλλες περιοχές του γαλαξία, ενώ ταυτόχρονα ένα πελώριο δίκτυο αερίων και σκόνης μεταφέρει υλικό από τον δακτύλιο στη μαύρη τρύπα. Η διάμετρος του NGC 1097 είναι περίπου 5.000 έτη φωτός, ενώ οι βραχίονες του εκτείνονται για δεκάδες χιλιάδες έτη φωτός.

Υπάρχουν δύο δορυφορικοί γαλαξίες, ο NGC 1097A και NGC 1097B. Ο πρώτος είναι ο μεγαλύτερος από τους δύο και απέχει 42.000 έτη φωτός από το κέντρο του NGC 1097. Η βαρυτική αλληλεπίδραση είναι πολύ έντονη ανάμεσα στον NGC 1097 και τον NGC 1097Α.

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη Ιανουαρίου όταν ο μετεωρολόγος Ερικ Μπέργκερ και ο Μπιλ Γκρέι προγραμματιστής λογισμικού για συστήματα εντοπισμού των αποκαλούμενων γεωπλήσιων αντικειμένων (αστεροειδών, κομητών με τροχιά που τους φέρνει κοντά στη Γη) ανακοίνωσαν ότι ένα τμήμα πυραύλου Falcon 9 της Room X, της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, μετά το πέρας της αποστολής του τέθηκε εκτός πορείας και έχει πάρει πορεία σύγκρουσης με τη Σελήνη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους η σύγκρουση αυτή θα συμβεί στις 4 Μαρτίου πιθανότατα σε κάποιο σημείο κοντά στον ισημερινό στην αθέατη πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου.

Όμως με αρκετή καθυστέρηση είναι η αλήθεια το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών αρνήθηκε την εκδοχη αυτη διαβεβαιώνοντας ότι ο πύραυλος  αυτός«είχε ξανά εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης χωρίς κίνδυνο και είχε καεί ολοσχερώς». Η Κίνα «στηριζεται  ευσυνείδητα στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των διαστημικών της δραστηριοτήτων», διαβεβαίωσε τον Τύπο ο εκπρόσωπος της κινεζικής διπλωματίας, Γουάνγκ Γουένμπιν.

Η Κινα πάντως έχει τα τελευταία χρόνια ιστορικό απώλειας ελέγχου πυραύλων. Τον Μαιο του 2021, “το μεγαλύτερο τμημα”  ενός πυραύλου Extended March-5B διαλύθηκε πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό. Το 2020, συντρίμμια από έναν άλλο πυραυλο Very long March έπεσαν σε χωριά στην Ακτή Ελεφαντοστού, προκαλώντας ζημιές αλλά όχι τραυματισμούς. Αναμένεται τώρα η αντίδραση των ειδικών και μένει να δούμε αν μέχρι τις 4 Μαρτίου που πιστεύεται ότι θα γίνει η πτώση του τμήματος του πυραύλου θα έχει υπάρξει ταυτοποίηση του.

Τελειωμό δεν έχουν οι επιπτώσεις που ήδη κάνουν ή πρόκειται κατά τους επιστήμονες να κάνουν σύντομα την εμφάνιση τους στο περιβάλλον εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Η τελευταία σχετική μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Study Letters» υπογράφεται από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Tsukuba και περιγράφει ένα νέο φαινόμενο που είναι πιθανό να κάνει την εμφάνιση του στον πλανήτη εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές οι ασυνήθιστα έντονες βροχοπτώσεις που συνέβησαν τον Ιούλιο του 2018 και του 2020 στην Ανατολική Ασία οφείλονται σε… ουράνιους ποταμούς όπως οι ίδιοι τους χαρακτηρίζουν. Πρόκειται για στενόμακρες «λωρίδες» που είναι συγκεντρωμένες μεγάλες ποσότητες υδρατμών. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι λωρίδες αυτές ρέουν όπως ένα ποτάμι μέσα στην ατμόσφαιρα προκαλώντας έντονες βροχοπτώσεις στις ορεινές περιοχές.

Οι προσομοιώσεις που πραγματοποίησαν οι ερευνητές έδειξαν ότι όσο αυξάνεται η θερμοκρασία στον πλανήτη τόσο θα αυξάνεται και ισχύς των ουράνιων ποταμών προκαλώντας ανάλογη αύξηση της έντασης των βροχοπτώσεων. Αν και οι προσομοιώσεις πραγματοποιήθηκαν μόνο για τις περιοχές της Ανατολικής Ασίας οι ερευνητές αναφέρουν ότι το φαινόμενο αυτό μπορεί να δημιουργηθεί και σε περιοχές μέσου γεωγραφικού πλάτους (περιοχές ανάμεσα στις τροπικές και τις πολικές περιοχές) στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική. Οι ερευνητές αναφέρουν πώς εκτός από έντονη βροχόπτωση οι ουράνιοι ποταμοί αναλόγως των περιβαλλοντικών συνθηκών και των γεωγραφικών συνθηκών που θα κινούνται μπορεί να προκαλέσουν επίσης και έντονη χιονόπτωση.

Είναι γνωστό ότι στην Αυστραλία είχαν δημιουργηθεί οικοσυστήματα στα οποία είχε δημιουργηθεί η αποκαλούμενη μέγκα-πανίδα της νησιωτικής ηπείρου. Πρόκειται για γιγάντιες εκδοχές σημερινών ζώων της Αυστραλίας (καγκουρό, αιλουρειδή κ.α.) ή για εξαφανισμένα σήμερα είδη. Ένα από αυτά είναι το Genyornis newtoni, ένα πτηνό με ύψος τριών μέτρων και βάρος 500 κιλών. Το τεράστιο αυτό πτηνό που έχει ονομαστεί από τους ειδικούς πτηνό-κεραυνός είχε περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τις πάπιες παρά με μεγαλύτερα είδη όπως οι στρουθοκάμηλοι.

Πιστεύεται ότι πτηνό αυτό ήταν κυρίως φυτοφάγο αλλά αν χρειαζόταν κατέφευγε και στη σαρκοφαγία. Τα ευρήματα που υπήρχαν μέχρι σήμερα έδειχναν ότι τα πτηνά κεραυνοί έπεσαν θύματα των πρώτων γενιών αβοριγίνων πριν από περίπου 50 χιλιάδες έτη οι οποίοι είτε τα κυνηγούσαν είτε έκαναν επιδρομές και άρπαζαν τα αβγά τους οδηγώντας έτσι τα πτηνά αυτά στην εξαφάνιση.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Flinders στην Αυστραλία με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Papers on Paleontology» αναφέρουν ότι τα πτηνά-κεραυνοί έπασχαν από οστεομυελίτιδα, μια σοβαρή φλεγμονή των οστών. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία της φλεγμονής σε πολλά απολιθώματα αυτών των πτηνών. Όπως εκτιμούν η πάθηση αυτή δυσκόλευε πολύ την κίνηση τους και την αναζήτηση τροφής και νερού οπότε γρήγορα αποτέλεσε αιτία της δραστικής μείωσης των πληθυσμών τους και τελικά της εξαφάνισης τους. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι κλιματικές αλλαγές οι οποίες προκάλεσαν μεγάλη ξηρασία στις περιοχές που ζούσαν αυτά τα πτηνά συνέβαλαν στην εξαφάνιση τους.

H εταιρεία Miso Robotics από την Καλιφόρνια προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να κατασκευάσει ένα ρομποτικό ψήστη τον οποίο έχει ονομάσει Flippy. Η εταιρεία είχε δημιουργήσει κάποια μοντέλα τα οποία όμως δεν είχαν την αναμενόμενη απόδοση. Η συνεργασία της Miso Robotics με την αλυσίδα εστιατορίων White Castle που δραστηριοποιούνται στον τομέα των χάμπουργκερ. Το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο μέχρι σήμερα μοντέλο του Flippy. Το ρομπότ μπορεί να ψήνει 300 μπέργκερ ημερησίως και να τηγανίζει πατάτες στις φριτέζες. O Flippy καθαρίζει μάλιστα τόσο την σχάρα όσο και την σπάτουλα που χρησιμοποιεί μετά από μια παρτίδα ψησίματος.

Τα συγκεκριμένα πόστα ψησίματος των μπέργκερ και τηγανίσματος πατάτας είναι από τα πλέον απαιτητικά σε ένα εστιατόριο λόγω του μεγάλου όγκου της δουλειάς που πρέπει να βγαίνει πολύ γρήγορα συνθήκη που παράλληλα αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων με τους ψήστες να καίγονται συχνά είτε στην σχάρα είτε στην φριτέζα. Ο Flippy είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να μπορεί να εργάζεται μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους στην κουζίνα αν και στις δοκιμές που έχουν γίνει το ρομπότ δείχνει ότι χρειάζεται κάποιο άτομο να επιβλέπει την λειτουργία του. Ο Flippy τοποθετήθηκε πιλοτικά σε ένα εστιατόριο της White Castle στο Σικάγο και σε ένα εστιατόριο στο Σιάτλ και παρακολουθείται η απόδοση του.

Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο μέρη: ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα σιδήρου ακτίνας 1.220 χιλιομέτρων (λίγο μικρότερος από τη Σελήνη), και τον εξωτερικό πυρήνα, ένα κέλυφος από λιωμένο σίδηρο, πάχους 2.500 χιλιομέτρων.  To βάθος, η πίεση και οι θερμοκρασίες που βρίσκεται ο πυρήνας δεν καθιστά εφικτή την πρόσβαση σε αυτόν με κάποιο τεχνικό μέσο. Για αυτό και υπάρχουν πολλά ερωτηματικά τόσο για την σύσταση όσο και τους μηχανισμούς του.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ρετ Μπάτλερ, γεωφυσικό του Πανεπιστημίου της Χαβάης υποστηρίζουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας του πλανήτη μας δεν είναι στέρεος. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Direct» οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας της Γης αποτελείται από διάφορες δομές άλλες στερεές, άλλες μαλακές και άλλες υγρές.

Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας σεισμολογικά δεδομένα. Δημιούργησαν ζευγάρια αντίθετων μεταξύ τους περιοχών του πλανήτη και προχώρησαν σε αναλύσεις σεισμολογικών δεδομένων των δύο περιοχών. Τα ζευγάρια ήταν Τόνγκα-Αλγερία, Ινδονησία-Βραζιλία και τρεις περιοχές Χιλής-Κίνας.

Πραγματοποιήθηκαν προσομοιώσεις με βάση αυτά τα δεδομένα με τον υπερυπολογιστή Japan Earth Simulator τα αποτελέσματα των οποίων υπέδειξαν την ύπαρξη των τριών δομών του εσωτερικού πυρήνα του πλανήτη μας. Οι ερευνητές θα πραγματοποιήσουν νέες προσομοιώσεις με τον ίδιο υπερυπολογιστή ώστε να διαπιστώσουν αν η παρουσία των τριών δομών στον εσωτερικό πυρήνα είναι συμβατή με τη λειτουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης το οποίο παράγεται από την λειτουργία του πυρήνα του πλανήτη μας. Αν τα αποτελέσματα είναι θετικά αυτό θα ενισχύσει σημαντικά αυτή τη νέα θεωρία.